ขอไว้อาลัยอีกครั้ง สำหรับวีรบุรุษ (ทุกๆท่านที่ปกป้องประเทศชาติ)

by **PT-FC-GOLF** Thu Mar 18, 2010 8:45 am

"คงอยากทำเรื่องขอพระราชทานยศ พล.ต.อ.ให้ผมตอนตายแล้ว" พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา เคยกล่าวไว้

ภาพพวงสร้อยพระที่คล้องคอ สองมือที่จับปืน และสองเท้าที่ย่ำเดินลาดตระเวนอยู่บนผืนดินบันนังสตามากว่า 40 ปี เรียกป่าว่าบ้าน ไม่ได้กินอาหารหรูหรา มีแค่ไข่ต้มและปลาเค็มเป็นเมนูอาหารหลัก ไม่เคยได้จัดงานวันปีใหม่ วันเกิด ... สิ่งเหล่านี้อยู่ในความทรงจำของ ชุมพล เอกสมญา ลูกชายคนโตของ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ซึ่งสัมผัสและรับรู้เรื่องราวของพ่อมาเกือบตลอดชีวิต

"ประวัติศาสตร์ประเทศนี้สอนอะไรบางอย่าง ว่าคนเรามักจะเห็นคุณค่าเมื่อตอนตาย ผมไม่เสียใจที่พ่อตาย ผมคิดว่าสักวันจะต้องเกิด แต่ผมเสียใจและร้องไห้เพราะความไม่ยุติธรรม ในสังคมบ้านเรามันไม่มีความยุติธรรมกับคนทำงานคนทุ่มเท ในวัยเด็กเนี่ย 15 วันผมถึงจะได้เจอพ่อครั้งหนึ่ง เพราะว่าพ่อต้องออกเดินป่า ออกลาดตระเวน มีเวลาให้ลูกน้อยมากเดือนหนึ่ง วัน สองวัน และกลับมาบ้านก็กางแผนที่ เตรียมโจมตีอีกแล้ว ผมเสียพ่อให้กับประเทศนี้นะครับ ผมเสียพ่อให้กับการรักษาความสงบ ชั่วชีวิต 40 กว่าปีของพ่อที่ทำงาน พ่อทุ่มจนครอบครัวเรา ความอบอุ่นที่ได้รับนี่น้อยนะครับ และประเทศนี่ก็ตอบแทนเราด้วยความไม่ยุติธรรม" ลูกชาย พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา กล่าว

กะผมไม่รู้จาหาคำไหนมากล่าวได้อีกนอกจาก ขอบคุณครับ...ที่ปกป้องประชาชนยันวินาทีสุดท้ายของชีวิตท่าน ขอให้ต่อจากนี้ท่านจงพักผ่อนให้สบาย. . .ถึงเเม้ท่านจะไม่ได้อยู่กับครอบครัวดั่งใจฝัน เเต่ตอนนี้ท่านได้อยู่ในของครอบครัวเเละคนอีก 65 ล้านคนครับ หลับให้สบาย....วีรบุรุษเเผ่นดิน